အဲဒီေန ့က အိမ္မွာ အန္တီစုတို ့မရိွႀကေပ။လိွဳင္ဘက္ရိွ ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ အသုဘထံသို ့သြားေရာက္ေန
ျခင္းျဖစ္သည္။အိမ္တြင္ ေမႏွင္း တစ္ေယာက္တည္းသာရိွသည္။အသက္အရြယ္ျဖင့္ (၁၃)ႏွစ္သာရိွေသး၏။
ေမႏွင္း သည္ရန္ကုန္သူမဟုတ္ေပ။ သူ၏ဇာတိမွာေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ ့မွျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ ေမာ္လျမိဳင္ ျမိဳ ့တြင္
စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ေနကာ သမီးျဖစ္သူ၏ပညာေရးကို မႀကည့္ရႈႏိုင္သျဖင့္ ရန္ကုန္မွ အေဒၚျဖစ္သူမ်ားထံသို ့ပို ့
ထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ေမႏွင္းသည္ စာေတာ္၏။ထို ့အျပင္လူႀကီးသူမ်ားအေပၚတြင္လည္း သိတတ္သူျဖစ္၏။

ေမႏွင္း၏ အေဒၚျဖစ္သူ အန္တီစုတြင္လည္း ေမႏွင္းႏွင့္သက္တူရြယ္တူ “ခန္ ့ထူး ”ဆိုသည့္ေကာင္ေလး

တစ္ေယာက္ရိွသည္။ေမႏွင္း ႏွင့္ ခန္ ့ထူးတို ့သည္ (၈)တန္းအရြယ္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ျပီးတစ္ခန္းထဲတြင္အတူ

တူတက္ႀကသည္။ခန္ ့ထူးသည္ အစအေနာက္သန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။မႀကာခဏဆိုသလို ေမႏွင္းသည္

အစခံရသျဖင့္

အန္တီစုကို တိုင္တန္းတာ ခန္ ့ထူးသည္အျမဲအဆူခံရသည္။
ထို ေန ့ကေမႏွင္းတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ကာထိုင္ေန၏။ ခန္ ့ထူး ေဘာလံုးကန္ရာမွျပန္လာေလသည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ ခန္ ့ထူးက -
`ဟဲ ့....ေမႏွင္း။ အေမတို ့ေကာဘယ္သြားလဲ။´ေမႏွင္းက- `အန္တီတို ့လား....အသုဘ ရိွလို ့လိွဳင္ဘက္သြားတယ္ဟ´ဟုျပန္ေျပာ၏။ခန္ ့ထူးက - `ဟုတ္လား....´ဟုေျပာ၏။
ခန္ ့ထူး ေမႏွင္းေဘးနားတြင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ခန္ ့ထူး- `ဟူး....။ေမာလုိက္တာဟာ´ဟုေျပာျပီး သူ၏အက်ၤ ီကိုခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ေမႏွင္းသည္ ခန္ ့ထူး၏ ေခၽြးစို ့ေနေသာ
ကိုယ္လံုးတီးေလးကိုႀကည့္ျပီး ရင္မ်ားခုန္သြားေလ၏။စိတ္ထဲတြင္လည္း ခန္ ့ထူးကိုယ္လံုးေလးကိုႀကည့္ျပီး သာယာမိေလသည္။ထို ့ေနာက္ေမႏွင္းက - `ဟဲ ့...ခန္ ့ထူး၊နင္ဘာလို ့
အက်ၤ ီခၽြတ္ထားတာလဲ။´ဟု မရိုးမရြေမးလုိက္သည္။ ခန္ ့ထူးက - `ပူလို ့ဟ....နင္ကလည္း´ဟုျပန္ေျပာ၏။ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စအရြယ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေမႏွင္းသည္ အနည္းငယ္သာယာမိ
သိလို ့ခံစားရေလသည္။ထုိ ့ေနာက္ေမႏွင္းက ခန္ ့ထူးပုခံုးကို ကိုင္ကာ -` ခန္ ့ထူး.....´ဟုေျပာလိုက္၏။ခန္ ့ထူးက - `ေဟ....ဘာလဲ´ဟုုျပန္ထူးလိုက္ေလ၏။ေမႏွင္းက- `ဟို....ငါေလ၊
ငါ....နင္နဲ ့ခဏေလာက္အတူတူအိပ္ခ်င္တယ္ဟာ´ဟု ေျပာလိုက္သည္။ခန္ ့ထူး `ဟင္´ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ျပီးေတာ့မွ ဘာလဲဆိုတာ ခန္ ့ထူး သေဘာေပါက္သြားသည္။
ခန္ ့ထူးက ေမႏွင္းပါးေလးကိုကိုင္ကာ -`နင္ တစ္ကယ္....ခံေတာ့မွာလား၊ငါက အဆင္သင့္ပဲေနာ္´ဟုေျပာရင္း ခန္ ့ထူး၏ ေဘာင္းဘီသည္ အနည္းငယ္ေဖာင္းရြလာ၏။
ထိုအရာကို ေမႏွင္းကျမင္ကာ ရွက္သလိုျဖစ္သြားေလသည္။`ကဲ..အဲတာဆိုရင္ အိပ္ခန္းထဲသြားရေအာင္လား´ဟုခန္ ့ထူးကေျပာလိုက္သည္။ေမႏွင္း ေခါင္းညိတ္မိေလ၏။ထိုေနာက္
ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ခန္းထဲသို ့၀င္သြားႀကေလသည္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမႏွင္းက - `ဟ့ဲ..ခန့္ထူး၊ငါတစ္ခါမွ အဲလိုမေနဘူးဘူးေနာ္။ငါေႀကာက္သလိုျဖစ္ေနတယ္ဟ´ဟုေျပာ၏။
ခန္ ့ထူးက - `မေႀကာက္ပါနဲ ့ဟာ....နင့္ကိုငါေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးမယ္။နင္ အရမ္းအရသာရိွေစရမယ္ဟာ´ဟုေျပာ၏။ေမႏွင္းသည္ တုန္ရီသလိုျဖစ္ေနေလ၏။ခန္ ့ထူးက ေမႏွင္း၏
အက်ၤ ီ ေလးကိုအသာအယာခၽြတ္လိုက္၏။ထို ့ေနာက္ေမႏွင္း၏ ႏို ့သးီေလးႏွစ္လံုးက ေပၚလာသည္။ခန္ ့ထူး က ႏို ့သီးေလးႏွစ္လံုးကိုင္လိုက္ရာေမႏွင္းသည္ အနည္းငယ္သာယာမိသလို
ျဖစ္သြား၏။ ခန္ ့ထူး- `နင့္ဟာေလးက..သံပုရာသီးေလးေလာက္ပဲရိွတယ္ေနာ္´ဟုေျပာ၏။`ငါ....ေနာက္ဆိုဒီထပ္ႀကီးေအာင္ အျမဲတမ္းလုပ္ေပးမယ္၊ဘယ္လိုလဲ´ဟု ေမႏွင္းကိုေမးလုိက္
သည္။ေမႏွင္းက -`နင္ေကာင္းသလိုလုပ္ဟာ....´ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။ခန္ ့ထူးက က်န္ရိွေနေသးေသာ ေမႏွင္း၏ စကပ္ေလးကိုပါခၽြတ္ယူလိုက္၏။ခန္ ့ထူးက- `ကဲ ေမႏွင္း....၊နင္
ငါ့ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္ေပးပါဦးဟာ။နင့္ကို ငါလီးေတာင္ေနတာကိုျပခ်င္လို ့´ဟုေျပာ၏။ေမႏွင္းက ခန္ ့ထူုး၏ ေဘာင္းဘီေလးကို မ၀ံ့မရဲျဖင့္အသာအယာေအာက္ဘက္သို ့ဆြဲခ်မိေန၏။
အဆံုးထိခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ခန္ ့ထူး၏ ေတာင့္တင္းေနေသာလီးကိုျမင္လိုက္ရ၏။ခန္ ့ထူး၏ လီးသည္ 6 လက္မခန္ ့ရိွျပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ေမႏွင္းသည္ ခန္ ့ထူး၏ လီးကို
ႀကည့္ျပီးအံံ့ႀသသင့္ေနေလ၏။ခန္ ့ထူးက -`အား အင္း၊ ေမႏွင္း..နင္ျမင္တဲ ့အတိုင္းပဲေနာ္။ငါ့လီးက ေတာင္ေနျပီ´ဟုေျပာ၏။ထို ့ေနာက္ ႏွစ္ဦးသား မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ကိုယ္ဗလာႏွင့္
ျဖစ္ကုန္ေလသည္။ေမႏွင္းသည္ ခုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနျပီး ခန္ ့ထူးက ေရွ ့ဘက္မွေနကာရပ္ေနသည္။ထို ့ေနာက္
...............................................................................................